Odmiana imienia Zbusia przez przypadki

Zbusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zbusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zbusi

Celownik
(komu? czemu?):Zbusi

Biernik
(kogo? co?):Zbusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Zbusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zbusi

Wołacz
(hej!):Zbusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZbusiaMa na imię Zbusia.
Dla mnie było już jasne, ze Zbusia umiera.
Zbusia ma katar i źle się czuje.
Za chwilę wróci Zbusia z lasu.
Gdzie jest Zbusia?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZbusiRozalia podeszła do Zbusi.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Zbusi.
Od razu zobaczyła ich mama Zbusi.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Zbusi.
Tata Zbusi poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZbusiZbusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Co tej Zbusi po głowie chodzi?
Zszedłem z drogi Zbusi i usiadłem w fotelu.
Coś muszę Zbusi powiedzieć, stoi i czeka.
Dzięki Zbusi święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
ZbusięKacper patrzył na Zbusię ze zdumieniem.
W końcu obudzili Zbusię, żeby ich ratował.
O jego personalia miałam spytać Zbusię prywatnie.
Podchodzi, całuje Zbusię i idzie do wyjścia.
Na Zbusię spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZbusiąDorota spotkała się ze Zbusią.
Wczoraj wracamy ze Zbusią od lekarza.
Ja ze Zbusią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Oboje ze Zbusią wybuchliśmy śmiechem.
Ja ze Zbusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZbusiTeraz chcę napisać parę słów o Zbusi.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Zbusi.
No a teraz trochę więcej o Zbusi.
Pamiętajmy o Zbusi i jej rodzinie.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Zbusi.

Wołacz:
(hej!)
ZbusiuZbusiu! Wróć do mnie!
Zbusiu! Gdzie jesteś?
Hej Zbusiu!
Witaj Zbusiu!
Dzień dobry Zbusiu!