Odmiana imienia Xavier przez przypadki

Xavier imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Xavier

Dopełniacz
(kogo? czego?):Xaviera

Celownik
(komu? czemu?):Xavierowi

Biernik
(kogo? co?):Xaviera

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Xavierem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Xavierze

Wołacz
(hej!):Xavierze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
XavierAutorem niniejszego tekstu jest Xavier.
W domu Xavier często urządza rodzicom pokazy mody.
Na drugie imię mam Xavier.
Mam na imię Xavier.
Jak już wiecie mam na imię Xavier.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
XavieraTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Xaviera.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Xaviera.
Prosimy o pomoc dla Xaviera.
Tato Xaviera produkował abażury.
Przed sobą ujrzałam rękę Xaviera.

Celownik:
(komu? czemu?)
XavierowiXavierowi oczy błyszczą.
Mama przyznała rację Xavierowi.
Od początku próbujemy pomóc Xavierowi.
Słoik z kawą wyleciał Xavierowi z rąk.
Xavierowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
XavieraPatrzył na Xaviera z pełnym zgrozy podziwem.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Xaviera bardzo przyjaźnie.
Spojrzała na Xaviera jeszcze raz.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Xaviera.
Spojrzałem znacząco na Xaviera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
XavieremOboje z Xavierem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Xavierem.
Siedzieliśmy z Xavierem na ławce w parku.
Pracuję z Xavierem.
Śpiewam z Xavierem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
XavierzeWięcej o Xavierze znajdziecie na naszej stronie.
Czasami myślę sobie o Xavierze.
Wczoraj wspomniałam o Xavierze z moim tatą.
W powrotnej drodze myślał o Xavierze.
Na pewno słyszałyście o Xavierze.

Wołacz:
(hej!)
XavierzeDziękuję Xavierze za rozmowę!
Dzień dobry Xavierze!
Xavierze! Gdzie jesteś?
Cześć Xavierze!
Dobry wieczór Xavierze!