Odmiana imienia Wszesuł przez przypadki

Wszesuł imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wszesuł

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wszesuła

Celownik
(komu? czemu?):Wszesułowi

Biernik
(kogo? co?):Wszesuła

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wszesułem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wszesule

Wołacz
(hej!):Wszesule!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WszesułCo robi Wszesuł?
Wszesuł chce pójść ze mną na dyskotekę.
Mam na imię Wszesuł.
Wszesuł tego nie widzi.
Ja i Wszesuł nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WszesułaTata Wszesuła poszedł otworzyć drzwi.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Wszesuła.
Pożyczę od Wszesuła samochód i możemy jechać.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Wszesuła słychać.
W słuchawce usłyszałam głos Wszesuła.

Celownik:
(komu? czemu?)
WszesułowiProszę Wszesułowi nie dokuczać!
Dzięki Wszesułowi święta nabrały nowego wymiaru.
Kto wie, może Wszesułowi wyjdzie do na dobre.
Słoik z kawą wyleciał Wszesułowi z rąk.
Wszesułowi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
WszesułaZdjęcie przesłane przez Wszesuła.
Sierżant wpatrywał się w Wszesuła jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Wszesuła znalazłam w recepcji hotelu.
W końcu obudzili Wszesuła, żeby ich ratował.
Lubię Wszesuła.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WszesułemZostanę tu tylko z Wszesułem i chłopakami.
Refleksyjnie po spotkaniu z Wszesułem.
Zostaliśmy z Wszesułem w salonie sami.
Wczoraj wracamy z Wszesułem od lekarza.
Idę na spacer z Wszesułem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WszesuleOd ostatniego wpisu o Wszesule wydarzyło się sporo.
Mamrotał coś o Wszesule, gdy podtrzymywał się ściany.
Ten wiersz jest o Wszesule.
Pamiętajmy o Wszesule i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Piszę o Wszesule.

Wołacz:
(hej!)
WszesuleDobranoc Wszesule!
Gdzie jesteś Wszesule!?
Dzień dobry Wszesule!
Wszesule! Uważaj!
Wszesule! Wróć do mnie!