Odmiana imienia Wszemysł przez przypadki

Wszemysł imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wszemysł

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wszemysła

Celownik
(komu? czemu?):Wszemysłowi

Biernik
(kogo? co?):Wszemysła

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wszemysłem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wszemyśle

Wołacz
(hej!):Wszemyśle!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WszemysłWszemysł chce pójść ze mną na spacer.
W domu Wszemysł często urządza rodzicom pokazy mody.
Za chwilę wróci Wszemysł z lasu.
Gdzie jest Wszemysł?
Co robi Wszemysł?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WszemysłaPożyczę od Wszemysła samochód i możemy jechać.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Wszemysła.
Rodzina Wszemysła wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
W domu babci Wszemysła od zawsze stał stary zegar.
Nie ma Wszemysła.

Celownik:
(komu? czemu?)
WszemysłowiTym razem nie damy Wszemysłowi dojść do głosu.
Zostawiam Wszemysłowi karteczkę i już mnie nie ma.
Nie wiem, co powiedzieć Wszemysłowi.
Rozalia z troską przyglądała się Wszemysłowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Wszemysłowi coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
WszemysłaPatrzę na Wszemysła i nic nie rozumiem.
Lubię Wszemysła.
Przed sesją zapytałam Wszemysła co lubi.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Wszemysła.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Wszemysła bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WszemysłemKasia z Wszemysłem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Idę na spacer z Wszemysłem.
Razem z Wszemysłem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Pracuję z Wszemysłem.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Wszemysłem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WszemyślePosiadam całą serię powieści tego autora o Wszemyśle.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Wszemyśle.
Dyskutuję o Wszemyśle.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Wszemyśle.
Pamiętam o Wszemyśle.

Wołacz:
(hej!)
WszemyśleDobry wieczór Wszemyśle!
Gdzie jesteś Wszemyśle!?
Witaj Wszemyśle!
Cześć Wszemyśle!
Wszemyśle! Uważaj!