Odmiana imienia Wszemusia przez przypadki

Wszemusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wszemusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wszemusi

Celownik
(komu? czemu?):Wszemusi

Biernik
(kogo? co?):Wszemusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wszemusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wszemusi

Wołacz
(hej!):Wszemusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WszemusiaWszemusia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Co robi Wszemusia?
Wszemusia tego nie widzi.
Wszemusia nie umie śpiewać.
Autorem artykułu jest Wszemusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WszemusiNie mogę się otrząsnąć po odejściu Wszemusi.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Wszemusi.
Dziadek Wszemusi w tym czasie miał chorą rękę.
Szukałem linków do strony Wszemusi.
Rodzina Wszemusi wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
WszemusiWszemusi oczy błyszczą.
Kupiłem Wszemusi magnes na lodówkę.
Mam nadzieję, że Wszemusi również się podoba.
Tym razem nie damy Wszemusi dojść do głosu.
Słoik z kawą wyleciał Wszemusi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
WszemusięŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Wszemusię bardzo przyjaźnie.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Wszemusię.
Obserwuję Wszemusię bardzo uważnie.
Spojrzała na Wszemusię jeszcze raz.
Sierżant wpatrywał się w Wszemusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WszemusiąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Wszemusią.
A sytuacja z Wszemusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Jadę na wycieczkę razem z Wszemusią.
Siedzieliśmy z Wszemusią na ławce w parku.
Refleksyjnie po spotkaniu z Wszemusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WszemusiPamiętajmy o Wszemusi i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
To jest pieśń o Wszemusi.
Myślał o Wszemusi i o swoim życiu.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Wszemusi.
Kiedyś chciałam napisać o Wszemusi.

Wołacz:
(hej!)
WszemusiuDzień dobry Wszemusiu!
Dziękuję Wszemusiu za rozmowę!
Wszemusiu! Gdzie jesteś?
Dobranoc Wszemusiu!
Cześć Wszemusiu!