Odmiana imienia Wrzesław przez przypadki

Wrzesław imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wrzesław

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wrzesława

Celownik
(komu? czemu?):Wrzesławowi

Biernik
(kogo? co?):Wrzesława

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wrzesławem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wrzesławie

Wołacz
(hej!):Wrzesławie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WrzesławWrzesław wraca do domu.
Mam na imię Wrzesław.
Wrzesław odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jak już wiecie mam na imię Wrzesław.
Dziś Wrzesław ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WrzesławaDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Wrzesława.
Od razu zobaczyła ich mama Wrzesława.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Wrzesława.
Specjalnością Wrzesława jest jazda na koniu.
Jadę do Wrzesława.

Celownik:
(komu? czemu?)
WrzesławowiProszę Wrzesławowi nie dokuczać!
Wrzesławowi włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Wrzesławowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Ten nie pozostał dłużny Wrzesławowi.
Słoik z kawą wyleciał Wrzesławowi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
WrzesławaSpojrzałam na Wrzesława jak dopisuje kolejne literki.
Spojrzałam na Wrzesława.
Podchodzi, całuje Wrzesława i idzie do wyjścia.
Pożegnali w końcu Wrzesława i wyszli razem.
Patrzy na Wrzesława wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WrzesławemSiedzieliśmy z Wrzesławem przy basenie.
Sprzątam pokój z Wrzesławem.
Oboje z Wrzesławem wybuchliśmy śmiechem.
Razem z Wrzesławem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Obie z Wrzesławem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WrzesławieA przecież nikt inaczej o Wrzesławie nie pisał.
Wczoraj wspomniałam o Wrzesławie z moim tatą.
Przynajmniej tak myślał tata o Wrzesławie.
Dziś napiszę o Wrzesławie.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Wrzesławie.

Wołacz:
(hej!)
WrzesławieDzień dobry Wrzesławie!
Dobry wieczór Wrzesławie!
Wrzesławie! Uważaj!
Witaj Wrzesławie!
Dobranoc Wrzesławie!