Odmiana imienia Wolisławka przez przypadki

Wolisławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wolisławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wolisławki

Celownik
(komu? czemu?):Wolisławce

Biernik
(kogo? co?):Wolisławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wolisławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wolisławce

Wołacz
(hej!):Wolisławko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WolisławkaAutorem artykułu jest Wolisławka.
Wolisławka tego nie widzi.
Wolisławka wraca do domu.
Wolisławka chce pójść ze mną na dyskotekę.
W domu Wolisławka często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WolisławkiPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Wolisławki.
Rozalia podeszła do Wolisławki.
Przez cały dzień czułam wzrok Wolisławki na sobie.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Wolisławki.
Tymczasem zauważyłam wpis Wolisławki kilka dni temu.

Celownik:
(komu? czemu?)
WolisławceDzięki Wolisławce święta nabrały nowego wymiaru.
Daję Wolisławce, to co najlepsze we mnie.
Kupiłem Wolisławce magnes na lodówkę.
Wolisławce wpadły w ucho słowa piosenki.
Wolisławce włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
WolisławkęSpojrzał na Wolisławkę z zaciekawieniem.
Zdjęcie przesłane przez Wolisławkę.
Spojrzał na Wolisławkę i uśmiechnął się.
Patrzył na Wolisławkę z pełnym zgrozy podziwem.
Podchodzi, całuje Wolisławkę i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WolisławkąSiedzieliśmy z Wolisławką na kanapie.
Zostanę tu tylko z Wolisławką i chłopakami.
Rozmawiam z Wolisławką.
Oboje z Wolisławką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Oboje z Wolisławką wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WolisławcePrzy Wolisławce zapomniałem o wszystkim.
Śpiewam o Wolisławce.
Warto także pomyśleć chwilę o Wolisławce.
Marzę o Wolisławce.
Mowa oczywiście o Wolisławce.

Wołacz:
(hej!)
WolisławkoDziękuję Wolisławko za rozmowę!
Dobranoc Wolisławko!
Witaj Wolisławko!
Wolisławko! Uważaj!
Dzień dobry Wolisławko!