Odmiana imienia Wolebor przez przypadki

Wolebor imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wolebor

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wolebora

Celownik
(komu? czemu?):Woleborowi

Biernik
(kogo? co?):Wolebora

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Woleborem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Woleborze

Wołacz
(hej!):Woleborze!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WoleborWolebor nie umie śpiewać.
Gdzie jest Wolebor?
Co robi Wolebor?
Autorem artykułu jest Wolebor.
Wolebor chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WoleboraPrzed domem Wolebora zauważyłem wózek z dzieckiem.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Wolebora.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Wolebora.
Piszę list do Wolebora.
Dziadek Wolebora w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
WoleborowiMama przyznała rację Woleborowi.
Słoik z kawą wyleciał Woleborowi z rąk.
Nie wiem, co powiedzieć Woleborowi.
Od początku próbujemy pomóc Woleborowi.
Ten nie pozostał dłużny Woleborowi.

Biernik:
(kogo? co?)
WoleboraOdprowadziłam Wolebora do wyjścia.
Sierżant wpatrywał się w Wolebora jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spojrzała na Wolebora jeszcze raz.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Wolebora.
Spojrzałam na Wolebora jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WoleboremJadę z Woleborem na dyskotekę.
Refleksyjnie po spotkaniu z Woleborem.
Siedzieliśmy z Woleborem na ławce w parku.
Pracuję z Woleborem.
Siedzieliśmy z Woleborem przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WoleborzeWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Woleborze.
Przynajmniej tak myślał tata o Woleborze.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Woleborze.
Pamiętajmy o Woleborze i jej rodzinie.
A przecież nikt inaczej o Woleborze nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
WoleborzeHej Woleborze!
Woleborze! Gdzie jesteś?
Woleborze! Uważaj!
Dzień dobry Woleborze!
Witaj Woleborze!