Odmiana imienia Witunia przez przypadki

Witunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Witunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wituni

Celownik
(komu? czemu?):Wituni

Biernik
(kogo? co?):Witunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Witunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wituni

Wołacz
(hej!):Wituniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WituniaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Witunia.
Jak już wiecie mam na imię Witunia.
Jeśli jednak przegrasz, Witunia zostaje z nami.
Witunia ma katar i źle się czuje.
Witunia chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WituniUroda Wituni miała potężną moc.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Wituni.
Postanowiłam zadzwonić do Wituni.
Nie ma Wituni.
Przed sobą ujrzałam rękę Wituni.

Celownik:
(komu? czemu?)
WituniDaję Wituni, to co najlepsze we mnie.
Mam nadzieję, że Wituni również się podoba.
Kto wie, może Wituni wyjdzie do na dobre.
Dzięki Wituni mamy kolejny artykuł po polsku.
Proszę Wituni nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
WitunięSpojrzałam na Witunię w wymownym geście.
Spotkałam Witunię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Pożegnali w końcu Witunię i wyszli razem.
Witunię znalazłam w recepcji hotelu.
Patrzy na Witunię wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WituniąSprzątam pokój razem z Witunią.
Tym razem korespondowałam z Witunią.
Razem z Witunią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Zostaliśmy z Witunią w salonie sami.
Obie z Witunią miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WituniMamrotał coś o Wituni, gdy podtrzymywał się ściany.
Kilka słów od autora materiału o Wituni.
A o Wituni to i słowa rzec nie umiał.
Myślę o Wituni.
Hipnotyzująca powieść o Wituni i płatnym mordercy.

Wołacz:
(hej!)
WituniuDzień dobry Wituniu!
Dobry wieczór Wituniu!
Dziękuję Wituniu za rozmowę!
Wituniu! Gdzie jesteś?
Hej Wituniu!