Odmiana imienia Witburga przez przypadki

Witburga imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Witburga

Dopełniacz
(kogo? czego?):Witburgi

Celownik
(komu? czemu?):Witburdze

Biernik
(kogo? co?):Witburgę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Witburgą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Witburdze

Wołacz
(hej!):Witburgo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WitburgaDla mnie było już jasne, ze Witburga umiera.
Jutro Witburga wyjdzie ze szpitala.
Witburga nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Witburga już tu jest.
Witburga wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WitburgiZaproszenia na urodziny Witburgi są gotowe.
Tata Witburgi sam opatrzył mi nogę.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Witburgi.
Tata Witburgi opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Jestem mamą Witburgi i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
WitburdzeKto wie, może Witburdze wyjdzie do na dobre.
Chciałam szybko pochwalić się Witburdze.
Proszę Witburdze nie dokuczać!
Oddaję Witburdze list.
Zaproponowałem Witburdze dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
WitburgęPatrzę na Witburgę i nic nie rozumiem.
Spojrzał na Witburgę z zaciekawieniem.
Spojrzał na Witburgę i uśmiechnął się.
Patrzy na Witburgę wyczekująco.
Oszołomienie spadło teraz na Witburgę i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WitburgąKasia z Witburgą mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Siedzieliśmy z Witburgą na kanapie.
Rozmawiam z Witburgą.
Obie z Witburgą miałyśmy ochotę skakać do góry.
Karolina miała się spotkać z Witburgą przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WitburdzeTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Witburdze.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Witburdze.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Witburdze.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Witburdze.
Marzę o Witburdze.

Wołacz:
(hej!)
WitburgoDobry wieczór Witburgo!
Witburgo! Uważaj!
Witburgo! Gdzie jesteś?
Witburgo! Wróć do mnie!
Cześć Witburgo!