Odmiana imienia Wiolusia przez przypadki

Wiolusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiolusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiolusi

Celownik
(komu? czemu?):Wiolusi

Biernik
(kogo? co?):Wiolusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiolusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiolusi

Wołacz
(hej!):Wiolusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiolusiaNa drugie imię mam Wiolusia.
W domu Wiolusia często urządza rodzicom pokazy mody.
Dopiero do mnie dotarło, że Wiolusia już tu jest.
Wiolusia nie umie grać na gitarze.
Wiolusia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiolusiTata Wiolusi poszedł otworzyć drzwi.
Serce Wiolusi stanęło na moment.
Jadę do Wiolusi.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Wiolusi.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Wiolusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
WiolusiNie wiem, co powiedzieć Wiolusi.
Ja na pewno przekaże swój procent Wiolusi.
Tego Wiolusi było już za wiele.
Tym razem nie damy Wiolusi dojść do głosu.
Wiolusi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
WiolusięWiolusię zaświerzbiały ręce.
Patrzył na Wiolusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Oszołomienie spadło teraz na Wiolusię i na moment odebrało mu wigor.
Chwyciła Wiolusię za rękaw płaszcza.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Wiolusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiolusiąZobacz wywiad z Wiolusią oraz innymi uczestnikami finału.
Obie z Wiolusią postawiłyśmy na zmiany.
Karolina miała się spotkać z Wiolusią przed szkołą.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Wiolusią.
Pracuję z Wiolusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WiolusiPrzez chwilę pomyślałam o Wiolusi.
Kiedyś tam chciałam napisać o Wiolusi.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Wiolusi.
Od ostatniego wpisu o Wiolusi wydarzyło się sporo.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Wiolusi.

Wołacz:
(hej!)
WiolusiuDziękuję Wiolusiu za rozmowę!
Gdzie jesteś Wiolusiu!?
Cześć Wiolusiu!
Witaj Wiolusiu!
Hej Wiolusiu!