Jak odmienić imię Wiolusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wiolusia należy do tych imion, których deklinacja dość często sprawia kłopot. Największy kłopot z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Wiolusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wiolusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Wiolusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Wiolusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Wiolusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Wiolusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Wiolusi.
W wołaczu (Hej!): Wiolusiu! Uważaj!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wiolusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Wiolusia przez przypadki.