Odmiana imienia Wioletusia przez przypadki

Wioletusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wioletusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wioletusi

Celownik
(komu? czemu?):Wioletusi

Biernik
(kogo? co?):Wioletusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wioletusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wioletusi

Wołacz
(hej!):Wioletusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WioletusiaJutro Wioletusia wyjdzie ze szpitala.
Wioletusia wraca do domu.
Na drugie imię mam Wioletusia.
Wioletusia nie umie śpiewać.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wioletusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WioletusiW sobotę są urodziny Wioletusi.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Wioletusi.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Wioletusi.
Jadę do Wioletusi.
Zostało sto dni do narodzin Wioletusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
WioletusiZerwał jabłko i podał je Wioletusi.
Wioletusi wpadły w ucho słowa piosenki.
Coś muszę Wioletusi powiedzieć, stoi i czeka.
Słoik z kawą wyleciał Wioletusi z rąk.
Wioletusi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
WioletusięPodchodzi, całuje Wioletusię i idzie do wyjścia.
Widzę Wioletusię.
Doprowadził tym Wioletusię do stanu bliskiego apopleksji.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Wioletusię.
Odprowadziłam Wioletusię do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WioletusiąOboje z Wioletusią wybuchliśmy śmiechem.
Wieczorem z Wioletusią znowu idziemy na spacer.
Byliśmy z Wioletusią na jarmarku.
A sytuacja z Wioletusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Jadę z Wioletusią na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WioletusiMyślę o Wioletusi.
Chciałbym być teraz przy Wioletusi.
To jest pieśń o Wioletusi.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Wioletusi.
Przynajmniej tak myślał tata o Wioletusi.

Wołacz:
(hej!)
WioletusiuWioletusiu! Uważaj!
Gdzie jesteś Wioletusiu!?
Hej Wioletusiu!
Wioletusiu! Wróć do mnie!
Witaj Wioletusiu!