Jak odmienić imię Wioletusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wioletusia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki niejednokrotnie sprawia kłopot. Największa trudność z odmianą dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy właściwą odmianę imienia Wioletusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wioletusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Wioletusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Wioletusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Wioletusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Wioletusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Wioletusi.
W wołaczu (Hej!): Wioletusiu! Wróć do mnie!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Wioletusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Wioletusia.