Odmiana imienia Wilhelmusia przez przypadki

Wilhelmusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wilhelmusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wilhelmusi

Celownik
(komu? czemu?):Wilhelmusi

Biernik
(kogo? co?):Wilhelmusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wilhelmusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wilhelmusi

Wołacz
(hej!):Wilhelmusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WilhelmusiaMam na imię Wilhelmusia.
Ja i Wilhelmusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Wilhelmusia nie umie grać na gitarze.
Wilhelmusia ma katar i źle się czuje.
Wilhelmusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WilhelmusiRodzina Wilhelmusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Zbieramy na nowy wózek dla Wilhelmusi.
Zostało sto dni do narodzin Wilhelmusi.
Postanowiłam zadzwonić do Wilhelmusi.
Postawa Wilhelmusi była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
WilhelmusiDaję Wilhelmusi, to co najlepsze we mnie.
Opowiedziałam Wilhelmusi o przykrości która mnie spotkała.
Ten nie pozostał dłużny Wilhelmusi.
Co tej Wilhelmusi po głowie chodzi?
Kupiłem Wilhelmusi magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
WilhelmusięSpojrzałam na Wilhelmusię.
Na Wilhelmusię spłynęła niewymowna ulga.
Nieśmiało gładzi Wilhelmusię po włosach.
Lubię Wilhelmusię.
Sierżant wpatrywał się w Wilhelmusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WilhelmusiąSprzątam pokój z Wilhelmusią.
Ja z Wilhelmusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Ja z Wilhelmusią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Idę na spacer z Wilhelmusią.
Refleksyjnie po spotkaniu z Wilhelmusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WilhelmusiDzisiaj chciałam napisać o Wilhelmusi.
Rozmawiam o Wilhelmusi.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Wilhelmusi.
Piszę o Wilhelmusi.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Wilhelmusi.

Wołacz:
(hej!)
WilhelmusiuWilhelmusiu! Wróć do mnie!
Wilhelmusiu! Gdzie jesteś?
Wilhelmusiu! Uważaj!
Dobranoc Wilhelmusiu!
Cześć Wilhelmusiu!