Odmiana imienia Wilamek przez przypadki

Wilamek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wilamek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wilamka

Celownik
(komu? czemu?):Wilamkowi

Biernik
(kogo? co?):Wilamka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wilamkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wilamku

Wołacz
(hej!):Wilamku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WilamekPierwszą osobą którą zobaczyłem była Wilamek.
Jeśli jednak przegrasz, Wilamek zostaje z nami.
Autorem artykułu jest Wilamek.
Wilamek nie umie grać na gitarze.
Jak już wiecie mam na imię Wilamek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WilamkaPrzez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Wilamka.
Tata Wilamka poszedł otworzyć drzwi.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Wilamka.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Wilamka.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Wilamka.

Celownik:
(komu? czemu?)
WilamkowiCo tej Wilamkowi po głowie chodzi?
Zostawiam Wilamkowi karteczkę i już mnie nie ma.
Zerwał jabłko i podał je Wilamkowi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Wilamkowi.
Dzięki Wilamkowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
WilamkaW końcu obudzili Wilamka, żeby ich ratował.
Spojrzałam na Wilamka w wymownym geście.
Spotkałam Wilamka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Patrzył na Wilamka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Obserwuję Wilamka bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WilamkiemWczoraj wracamy z Wilamkiem od lekarza.
Sprzątam pokój razem z Wilamkiem.
Tym razem korespondowałam z Wilamkiem.
Obie z Wilamkiem postawiłyśmy na zmiany.
Jadę na wycieczkę razem z Wilamkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WilamkuAnna sama już nie wie, co myśleć o Wilamku.
Przygotowuje książkę o Wilamku.
Nie wspomniałem na początku o Wilamku.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Wilamku.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Wilamku.

Wołacz:
(hej!)
WilamkuHej Wilamku!
Witaj Wilamku!
Dzień dobry Wilamku!
Dziękuję Wilamku za rozmowę!
Wilamku! Uważaj!