Odmiana imienia Wikusia przez przypadki

Wikusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wikusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wikusi

Celownik
(komu? czemu?):Wikusi

Biernik
(kogo? co?):Wikusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wikusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wikusi

Wołacz
(hej!):Wikusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WikusiaDla mnie było już jasne, ze Wikusia umiera.
Jak już wiecie mam na imię Wikusia.
Wikusia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Wikusia nie umie grać na gitarze.
Wikusia wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WikusiPostanowiłam zadzwonić do Wikusi.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Wikusi.
Nie ma Wikusi.
Nie lubię Wikusi.
Prosimy o pomoc dla Wikusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
WikusiWikusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Wikusi coś się stało.
Mam nadzieję, że Wikusi również się podoba.
Napisałem wiersz dzięki Wikusi.
Dzięki Wikusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
WikusięSpojrzałam na Wikusię w wymownym geście.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Wikusię.
Spoglądam na Wikusię.
Postaram się namówić Wikusię na spacer.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Wikusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WikusiąSprzątam pokój razem z Wikusią.
A sytuacja z Wikusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Wikusią.
Pracuję razem z Wikusią.
Przez chwilę oboje z Wikusią patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WikusiMamrotał coś o Wikusi, gdy podtrzymywał się ściany.
Artykuł o Wikusi wywołał burzę w mediach.
Przy Wikusi zapomniałem o wszystkim.
Na pewno słyszałyście o Wikusi.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Wikusi.

Wołacz:
(hej!)
WikusiuWitaj Wikusiu!
Gdzie jesteś Wikusiu!?
Dobranoc Wikusiu!
Wikusiu! Uważaj!
Cześć Wikusiu!