Odmiana imienia Wikunia przez przypadki

Wikunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wikunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wikuni

Celownik
(komu? czemu?):Wikuni

Biernik
(kogo? co?):Wikunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wikunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wikuni

Wołacz
(hej!):Wikuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WikuniaMoje drugie imię to właśnie Wikunia.
Wikunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Mam na imię Wikunia.
Na drugie imię mam Wikunia.
Dziś Wikunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WikuniRęka Wikuni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Wikuni.
Postanowiłam zadzwonić do Wikuni i chłopaków.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Wikuni.
Postawa Wikuni była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
WikuniTen nie pozostał dłużny Wikuni.
Wikuni oczy błyszczą.
Mama przyznała rację Wikuni.
Nie wiem, co powiedzieć Wikuni.
Od początku próbujemy pomóc Wikuni.

Biernik:
(kogo? co?)
WikunięŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Wikunię bardzo przyjaźnie.
Przyniesiona przez Wikunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Postaram się namówić Wikunię na spacer.
Kawę kupioną przez Wikunię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spojrzał na Wikunię i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WikuniąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Wikunią.
Razem z Wikunią zrobiłyśmy obiad.
Pracuję razem z Wikunią.
Dwa dni temu miałam z Wikunią śmieszną przygodę.
Rozmawiam z Wikunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WikuniOd ostatniego wpisu o Wikuni wydarzyło się sporo.
No a teraz trochę więcej o Wikuni.
Piszę o Wikuni.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Wikuni.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Wikuni.

Wołacz:
(hej!)
WikuniuWitaj Wikuniu!
Gdzie jesteś Wikuniu!?
Wikuniu! Gdzie jesteś?
Dziękuję Wikuniu za rozmowę!
Dobry wieczór Wikuniu!