Odmiana imienia Wierusz przez przypadki

Wierusz imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wierusz

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wierusza

Celownik
(komu? czemu?):Wieruszowi

Biernik
(kogo? co?):Wierusza

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wieruszem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wieruszu

Wołacz
(hej!):Wieruszu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WieruszAutorem artykułu jest Wierusz.
Jutro Wierusz wyjdzie ze szpitala.
Dopiero do mnie dotarło, że Wierusz już tu jest.
Ja i Wierusz nie wiedziałyśmy, co robić.
Moje drugie imię to właśnie Wierusz.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WieruszaTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Wierusza.
Przedwczoraj były urodziny Wierusza.
Specjalnością Wierusza jest jazda na koniu.
Szukałem linków do strony Wierusza.
Piszę list do Wierusza.

Celownik:
(komu? czemu?)
WieruszowiOpowiadam Wieruszowi o swoich zainteresowaniach.
Co tej Wieruszowi po głowie chodzi?
Dzięki Wieruszowi święta nabrały nowego wymiaru.
Ja na pewno przekaże swój procent Wieruszowi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Wieruszowi.

Biernik:
(kogo? co?)
WieruszaWidzę Wierusza.
Patrzył na Wierusza wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Lubię Wierusza.
Oszołomienie spadło teraz na Wierusza i na moment odebrało mu wigor.
Spotkałam Wierusza w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WieruszemWieczorem z Wieruszem znowu idziemy na spacer.
Obie z Wieruszem postawiłyśmy na zmiany.
Idę na spacer z Wieruszem.
Karolina miała się spotkać z Wieruszem przed szkołą.
Tym razem korespondowałam z Wieruszem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WieruszuI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Wieruszu.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Wieruszu.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Wieruszu.
No a teraz trochę więcej o Wieruszu.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Wieruszu.

Wołacz:
(hej!)
WieruszuWieruszu! Wróć do mnie!
Hej Wieruszu!
Witaj Wieruszu!
Wieruszu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Wieruszu!