Odmiana imienia Wierusia przez przypadki

Wierusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wierusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wierusi

Celownik
(komu? czemu?):Wierusi

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wierusią

Wołacz
(hej!):!

Przykłady deklinacji imienia Wierusia” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Wierusia

Mam na imię Wierusia.
Jutro Wierusia wyjdzie ze szpitala.
Autorem artykułu jest Wierusia.
Autorem niniejszego tekstu jest Wierusia.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wierusia.

Dopełniacz (kogo? czego?): Wierusi

Muszę pochwalić pomysł Wierusi.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Wierusi.
Tata Wierusi opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Nie lubię Wierusi.
Tym razem prezentujemy wystawę Wierusi.

Celownik (komu? czemu?): Wierusi

Dzięki Wierusi święta nabrały nowego wymiaru.
Zerwał jabłko i podał je Wierusi.
Opowiedziałam Wierusi o przykrości która mnie spotkała.
Powiedz wszystkim i Wierusi, że nic mi nie jest.
Dzięki Wierusi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik (kogo? co?):

Na moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Patrzę na i nic nie rozumiem.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam .
Popatrzyłam na przekonana, że zacznie mówić dalej.
O jego personalia miałam spytać prywatnie.

Narzędnik (z kim? z czym?):

Ja z chcemy się przebrać za wampiry.
Kasia z mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z .
Powinnam jednak pojechać z .
Ja z zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.

Miejscownik (o kim? o czym?): Wierusią

Śpiewam o Wierusią.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Wierusią.
Myślę o Wierusią.
Związana jest z nią legenda o Wierusią.
Marzę o Wierusią.

Wołacz (hej!):

Gdzie jesteś !?
Dobranoc !
Dzień dobry !
Dobry wieczór !
Cześć !