Odmiana imienia Wiatorek przez przypadki

Wiatorek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiatorek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiatorka

Celownik
(komu? czemu?):Wiatorkowi

Biernik
(kogo? co?):Wiatorka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiatorkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiatorku

Wołacz
(hej!):Wiatorku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiatorekAutorem niniejszego tekstu jest Wiatorek.
Wiatorek tego nie widzi.
Dopiero do mnie dotarło, że Wiatorek już tu jest.
Na drugie imię mam Wiatorek.
Wiatorek chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiatorkaTata Wiatorka opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Póki co dodaję zdjęcia Wiatorka z wakacji.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Wiatorka.
Uroda Wiatorka miała potężną moc.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Wiatorka słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
WiatorkowiRozalia z troską przyglądała się Wiatorkowi.
Coś muszę Wiatorkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Zerwał jabłko i podał je Wiatorkowi.
Zszedłem z drogi Wiatorkowi i usiadłem w fotelu.
Kupiłem Wiatorkowi magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
WiatorkaNa Wiatorka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Na Wiatorka spłynęła niewymowna ulga.
Wiatorka natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Chwyciła Wiatorka za rękaw płaszcza.
Spoglądam na Wiatorka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiatorkiemJa z Wiatorkiem chcemy się przebrać za wampiry.
Ja z Wiatorkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Wiatorkiem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Wiatorkiem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Wiatorkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WiatorkuChciałbym być teraz przy Wiatorku.
Przez chwilę pomyślałam o Wiatorku.
Dziś napiszę o Wiatorku.
Powoli spełniam swoje marzenia o Wiatorku.
Na naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Wiatorku.

Wołacz:
(hej!)
WiatorkuDobry wieczór Wiatorku!
Wiatorku! Wróć do mnie!
Dziękuję Wiatorku za rozmowę!
Hej Wiatorku!
Witaj Wiatorku!