Odmiana imienia Wiator przez przypadki

Wiator imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiator

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiatora

Celownik
(komu? czemu?):Wiatorowi

Biernik
(kogo? co?):Wiatora

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiatorem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiatorze

Wołacz
(hej!):Wiatorze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiatorMoje drugie imię to właśnie Wiator.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Wiator.
Wiator ma katar i źle się czuje.
Wiator chce pójść ze mną na dyskotekę.
Wiator wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiatoraNie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Wiatora.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Wiatora.
Ręka Wiatora uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Wiatora.
Uroda Wiatora miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
WiatorowiDzięki Wiatorowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Przyglądam się Wiatorowi.
Wiatorowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Zaproponowałem Wiatorowi dwa tematy.
Daję Wiatorowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
WiatoraSpoglądam na Wiatora.
Spojrzałem znacząco na Wiatora.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Wiatora.
Czekałam na Wiatora w kawiarni.
Odprowadziłam Wiatora do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiatoremRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Wiatorem.
Śpiewam z Wiatorem.
Przez chwilę oboje z Wiatorem patrzyli na siebie.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Wiatorem na krytym basenie.
Jadę z Wiatorem na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WiatorzeTen wiersz jest o Wiatorze.
Warto także pomyśleć chwilę o Wiatorze.
Związana jest z nią legenda o Wiatorze.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Wiatorze.
Nie wspomniałem na początku o Wiatorze.

Wołacz:
(hej!)
WiatorzeGdzie jesteś Wiatorze!?
Dobranoc Wiatorze!
Witaj Wiatorze!
Wiatorze! Uważaj!
Wiatorze! Wróć do mnie!