Odmiana imienia Więcłusia przez przypadki

Więcłusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Więcłusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Więcłusi

Celownik
(komu? czemu?):Więcłusi

Biernik
(kogo? co?):Więcłusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Więcłusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Więcłusi

Wołacz
(hej!):Więcłusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WięcłusiaDobrze, że Więcłusia grzecznie śpi.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Więcłusia.
Dopiero do mnie dotarło, że Więcłusia już tu jest.
Na drugie imię mam Więcłusia.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Więcłusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WięcłusiPrzedwczoraj były urodziny Więcłusi.
Przed sobą ujrzałam rękę Więcłusi.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Więcłusi.
Przez cały dzień czułam wzrok Więcłusi na sobie.
Zaproszenia na urodziny Więcłusi są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
WięcłusiDaję Więcłusi, to co najlepsze we mnie.
Co tej Więcłusi po głowie chodzi?
Dzięki Więcłusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Tego Więcłusi było już za wiele.
Kupiłem Więcłusi magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
WięcłusięSpojrzałem znacząco na Więcłusię.
Spojrzałam na Więcłusię jak dopisuje kolejne literki.
Więcłusię zaczęło to nieco irytować.
Patrzy na Więcłusię wyczekująco.
Przyniesiona przez Więcłusię kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WięcłusiąŚpiewam z Więcłusią.
Siedzieliśmy z Więcłusią przy basenie.
Zginął w pojedynku z Więcłusią.
Obie z Więcłusią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Razem z Więcłusią zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WięcłusiPiszę o Więcłusi.
Teraz chcę napisać parę słów o Więcłusi.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Więcłusi.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Więcłusi.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Więcłusi.

Wołacz:
(hej!)
WięcłusiuGdzie jesteś Więcłusiu!?
Dziękuję Więcłusiu za rozmowę!
Witaj Więcłusiu!
Cześć Więcłusiu!
Więcłusiu! Wróć do mnie!