Jak odmienić imię Więcłusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Więcłusia należy do tej grupy imion, których odmiana dość często sprawia kłopot. Kłopot z odmianą dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Więcłusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Więcłusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Więcłusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Więcłusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Więcłusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Więcłusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Więcłusi.
W wołaczu (Hej!): Cześć Więcłusiu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Więcłusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Więcłusia przez przypadki.