Odmiana imienia Werusia przez przypadki

Werusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Werusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Werusi

Celownik
(komu? czemu?):Werusi

Biernik
(kogo? co?):Werusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Werusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Werusi

Wołacz
(hej!):Werusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WerusiaWerusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Na drugie imię mam Werusia.
Dziś Werusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Gdzie jest Werusia?
Jutro Werusia wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WerusiTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Werusi.
Rodzina Werusi zginęła w wypadku samochodowym.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Werusi.
Werusi siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Rozalia podeszła do Werusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
WerusiZerwał jabłko i podał je Werusi.
Zszedłem z drogi Werusi i usiadłem w fotelu.
Dzięki Werusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Werusi wpadły w ucho słowa piosenki.
Werusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
WerusięPatrzy na Werusię wyczekująco.
Zdjęcie przesłane przez Werusię.
W Werusię nagle coś wstąpiło.
Spojrzała na Werusię jeszcze raz.
Patrzył na Werusię z pełnym zgrozy podziwem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WerusiąObie z Werusią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Zostanę tu tylko z Werusią i chłopakami.
Weekend spędzony z Werusią był przesympatyczny.
Siedzieliśmy z Werusią na ławce w parku.
Oboje z Werusią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WerusiTen wiersz jest o Werusi.
Więcej o Werusi znajdziecie na naszej stronie.
Rozmawiam o Werusi.
Dziś napiszę o Werusi.
Mówimy tu oczywiście o Werusi.

Wołacz:
(hej!)
WerusiuWerusiu! Gdzie jesteś?
Werusiu! Uważaj!
Cześć Werusiu!
Dzień dobry Werusiu!
Gdzie jesteś Werusiu!?