Odmiana imienia Weronunia przez przypadki

Weronunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Weronunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Weronuni

Celownik
(komu? czemu?):Weronuni

Biernik
(kogo? co?):Weronunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Weronunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Weronuni

Wołacz
(hej!):Weronuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WeronuniaWeronunia ma katar i źle się czuje.
Na drugie imię mam Weronunia.
Weronunia nie umie grać na gitarze.
Jeśli jednak przegrasz, Weronunia zostaje z nami.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Weronunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WeronuniRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Weronuni.
Rodzina Weronuni zginęła w wypadku samochodowym.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Weronuni.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Weronuni.
Przed domem Weronuni zauważyłem wózek z dzieckiem.

Celownik:
(komu? czemu?)
WeronuniKupiłem Weronuni magnes na lodówkę.
Chciałam szybko pochwalić się Weronuni.
Weronuni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Ten nie pozostał dłużny Weronuni.
Mama przyznała rację Weronuni.

Biernik:
(kogo? co?)
WeronunięNieśmiało gładzi Weronunię po włosach.
Weronunię znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzałam na Weronunię.
Oszołomienie spadło teraz na Weronunię i na moment odebrało mu wigor.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Weronunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WeronuniąJa z Weronunią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Zostaliśmy z Weronunią w salonie sami.
Sprzątam pokój z Weronunią.
Karolina miała się spotkać z Weronunią przed szkołą.
A sytuacja z Weronunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WeronuniPamiętam o Weronuni.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Weronuni.
Rozmawiam o Weronuni.
Teraz chcę napisać parę słów o Weronuni.
Przynajmniej tak myślał tata o Weronuni.

Wołacz:
(hej!)
WeronuniuWeronuniu! Uważaj!
Cześć Weronuniu!
Gdzie jesteś Weronuniu!?
Weronuniu! Gdzie jesteś?
Hej Weronuniu!