Jak odmienić imię Weronunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Weronunia należy do tej grupy imion, których odmiana bardzo często sprawia kłopot. Kłopot z deklinacją dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy właściwą odmianę imienia Weronunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Weronunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Weronuni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Weronuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Weronunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój razem z Weronunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Weronuni.
W wołaczu (Hej!): Weronuniu! Wróć do mnie!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Weronunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Weronunia przez przypadki.