Odmiana imienia Wenusia przez przypadki

Wenusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wenusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wenusi

Celownik
(komu? czemu?):Wenusi

Biernik
(kogo? co?):Wenusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wenusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wenusi

Wołacz
(hej!):Wenusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WenusiaDla mnie było już jasne, ze Wenusia umiera.
Autorem artykułu jest Wenusia.
Jeśli jednak przegrasz, Wenusia zostaje z nami.
Dobrze, że Wenusia grzecznie śpi.
Jak już wiecie mam na imię Wenusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WenusiW słuchawce usłyszałam głos Wenusi.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Wenusi.
Rodzina Wenusi wyprowadziła się.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Wenusi.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Wenusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
WenusiZaproponowałem Wenusi dwa tematy.
Przyglądam się Wenusi.
Proszę Wenusi nie dokuczać!
Napisałem wiersz dzięki Wenusi.
Ja na pewno przekaże swój procent Wenusi.

Biernik:
(kogo? co?)
WenusięWidziałem dzisiaj Wenusię z mojej klasy.
Na Wenusię spłynęła niewymowna ulga.
Obserwuję Wenusię bardzo uważnie.
Spojrzała na Wenusię jeszcze raz.
Spoglądam na Wenusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WenusiąWymyśliłam z Wenusią nową zabawę.
Ja z Wenusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Jadę na wycieczkę razem z Wenusią.
Siedzieliśmy z Wenusią na ławce w parku.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Wenusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WenusiKiedyś chciałam napisać wiersz o Wenusi.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Wenusi.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Wenusi.
Wspominam o Wenusi.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Wenusi.

Wołacz:
(hej!)
WenusiuCześć Wenusiu!
Dobranoc Wenusiu!
Hej Wenusiu!
Wenusiu! Uważaj!
Wenusiu! Wróć do mnie!