Jak odmienić imię Wenusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wenusia należy do tej grupy imion, których odmiana niejednokrotnie sprawia trudność. Kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy właściwą odmianę imienia Wenusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wenusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Wenusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Wenusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Wenusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Wenusią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Wenusi.
W wołaczu (Hej!): Wenusiu! Wróć do mnie!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wenusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Wenusia.