Odmiana imienia Weneska przez przypadki

Weneska imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Weneska

Dopełniacz
(kogo? czego?):Weneski

Celownik
(komu? czemu?):Wenesce

Biernik
(kogo? co?):Weneskę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Weneską

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wenesce

Wołacz
(hej!):Wenesko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WeneskaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Weneska.
Jeśli jednak przegrasz, Weneska zostaje z nami.
W domu Weneska często urządza rodzicom pokazy mody.
Dla mnie było już jasne, ze Weneska umiera.
Weneska chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WeneskiPrzyglądałam się dłoniom Weneski.
Najbardziej polubiłam ojca Weneski.
Rozalia podeszła do Weneski.
Póki co dodaję zdjęcia Weneski z wakacji.
Postanowiłam zadzwonić do Weneski.

Celownik:
(komu? czemu?)
WenesceDzięki Wenesce mamy kolejny artykuł po polsku.
Przyglądam się Wenesce.
Zaproponowałem Wenesce dwa tematy.
Daję Wenesce, to co najlepsze we mnie.
Co tej Wenesce po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
WeneskęOdprowadziłam Weneskę do wyjścia.
Pożegnali w końcu Weneskę i wyszli razem.
W Weneskę nagle coś wstąpiło.
Nieśmiało gładzi Weneskę po włosach.
Obserwuję Weneskę bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WeneskąJadę z Weneską na dyskotekę.
Razem z Weneską podążyłam na górne piętro za blondynką.
Weekend spędzony z Weneską był przesympatyczny.
Ja z Weneską siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Jadę na wycieczkę razem z Weneską.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WenesceNaszą piosenkę pisali z myślą o Wenesce.
A przecież nikt inaczej o Wenesce nie pisał.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Wenesce.
Więcej o Wenesce znajdziecie na naszej stronie.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Wenesce.

Wołacz:
(hej!)
WeneskoWenesko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Wenesko!?
Dobry wieczór Wenesko!
Dziękuję Wenesko za rozmowę!
Wenesko! Gdzie jesteś?