Odmiana imienia Walerusia przez przypadki

Walerusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Walerusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Walerusi

Celownik
(komu? czemu?):Walerusi

Biernik
(kogo? co?):Walerusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Walerusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Walerusi

Wołacz
(hej!):Walerusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WalerusiaDziś Walerusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jak już wiecie mam na imię Walerusia.
Walerusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Walerusia nie umie śpiewać.
Dla mnie było już jasne, ze Walerusia umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WalerusiOd razu zobaczyła ich mama Walerusi.
Rodzina Walerusi zginęła w wypadku samochodowym.
Pożyczę od Walerusi samochód i możemy jechać.
Przedwczoraj były urodziny Walerusi.
Przed sobą ujrzałam rękę Walerusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
WalerusiCoś muszę Walerusi powiedzieć, stoi i czeka.
Ja na pewno przekaże swój procent Walerusi.
Walerusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Słoik z kawą wyleciał Walerusi z rąk.
Ten nie pozostał dłużny Walerusi.

Biernik:
(kogo? co?)
WalerusięKacper patrzył na Walerusię ze zdumieniem.
Kawę kupioną przez Walerusię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spojrzała na Walerusię jeszcze raz.
Patrzył na Walerusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Pożegnali w końcu Walerusię i wyszli razem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WalerusiąDorota spotkała się z Walerusią.
Dwa dni temu miałam z Walerusią śmieszną przygodę.
Siedzieliśmy z Walerusią na ławce w parku.
Obie z Walerusią postawiłyśmy na zmiany.
Razem z Walerusią podążyłam na górne piętro za blondynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WalerusiTo jest pieśń o Walerusi.
Myślałam cały czas tylko o Walerusi.
Teraz chcę napisać parę słów o Walerusi.
Marzę o Walerusi.
Mamrotał coś o Walerusi, gdy podtrzymywał się ściany.

Wołacz:
(hej!)
WalerusiuWalerusiu! Wróć do mnie!
Dobranoc Walerusiu!
Witaj Walerusiu!
Gdzie jesteś Walerusiu!?
Dziękuję Walerusiu za rozmowę!