Odmiana imienia Waldemara przez przypadki

Waldemara imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Waldemara

Dopełniacz
(kogo? czego?):Waldemary

Celownik
(komu? czemu?):Waldemarze

Biernik
(kogo? co?):Waldemarę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Waldemarą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Waldemarze

Wołacz
(hej!):Waldemaro!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WaldemaraJa i Waldemara nie wiedziałyśmy, co robić.
Jeśli jednak przegrasz, Waldemara zostaje z nami.
Waldemara nie umie śpiewać.
Autorem niniejszego tekstu jest Waldemara.
Waldemara chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WaldemaryDzisiaj wyruszyliśmy do domu Waldemary.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Waldemary.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Waldemary.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Waldemary słychać.
Rodzina Waldemary zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
WaldemarzeMusiałam się zwierzyć Waldemarze.
Chciałam szybko pochwalić się Waldemarze.
Dzięki Waldemarze święta nabrały nowego wymiaru.
Oczywiście każdy przyzna rację Waldemarze.
Kupiłem Waldemarze magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
WaldemaręSpoglądam na Waldemarę.
Popatrzyłam na Waldemarę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Przeprosiłam Waldemarę i poszłam dalej.
Na Waldemarę spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzał na Waldemarę i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WaldemarąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Waldemarą.
Powinnam jednak pojechać z Waldemarą.
Razem z Waldemarą znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Ja z Waldemarą coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Rozmawiam z Waldemarą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WaldemarzeWszyscy dyskutują o Waldemarze.
Kiedyś chciałam napisać o Waldemarze.
Na koniec parę słów o Waldemarze.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Waldemarze.
Hipnotyzująca powieść o Waldemarze i płatnym mordercy.

Wołacz:
(hej!)
WaldemaroWaldemaro! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Waldemaro!
Cześć Waldemaro!
Waldemaro! Uważaj!
Waldemaro! Wróć do mnie!