Odmiana imienia Walburga przez przypadki

Walburga imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Walburga

Dopełniacz
(kogo? czego?):Walburgi

Celownik
(komu? czemu?):Walburdze

Biernik
(kogo? co?):Walburgę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Walburgą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Walburdze

Wołacz
(hej!):Walburgo!

Przykłady deklinacji imienia Walburga” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Walburga

Walburga wraca do domu.
Mam na imię Walburga.
Jutro Walburga wyjdzie ze szpitala.
Ma na imię Walburga.
Ja i Walburga nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz (kogo? czego?): Walburgi

Tym razem prezentujemy wystawę Walburgi.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Walburgi.
Od razu zobaczyła ich mama Walburgi.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Walburgi.
Tata Walburgi poszedł otworzyć drzwi.

Celownik (komu? czemu?): Walburdze

Opowiadam Walburdze o swoich zainteresowaniach.
Przyglądam się Walburdze.
Dzięki Walburdze mamy kolejny artykuł po polsku.
Walburdze przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Opowiedziałam Walburdze o przykrości która mnie spotkała.

Biernik (kogo? co?): Walburgę

Walburgę zaświerzbiały ręce.
Sierżant wpatrywał się w Walburgę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Doprowadził tym Walburgę do stanu bliskiego apopleksji.
Spojrzała na Walburgę jeszcze raz.
Walburgę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik (z kim? z czym?): Walburgą

Zobacz wywiad z Walburgą oraz innymi uczestnikami finału.
Refleksyjnie po spotkaniu z Walburgą.
Byliśmy z Walburgą na jarmarku.
Siedzieliśmy z Walburgą na ławce w parku.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Walburgą.

Miejscownik (o kim? o czym?): Walburdze

Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Walburdze.
Na koniec parę słów o Walburdze.
Od ostatniego wpisu o Walburdze wydarzyło się sporo.
No a teraz trochę więcej o Walburdze.
Kto dziś pamięta o Walburdze.

Wołacz (hej!): Walburgo

Walburgo! Wróć do mnie!
Walburgo! Gdzie jesteś?
Witaj Walburgo!
Walburgo! Uważaj!
Dobry wieczór Walburgo!