Odmiana imienia Walbunia przez przypadki

Walbunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Walbunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Walbuni

Celownik
(komu? czemu?):Walbuni

Biernik
(kogo? co?):Walbunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Walbunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Walbuni

Wołacz
(hej!):Walbuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WalbuniaAutorem artykułu jest Walbunia.
Walbunia ma katar i źle się czuje.
Jutro Walbunia wyjdzie ze szpitala.
Dobrze, że Walbunia grzecznie śpi.
Moje drugie imię to właśnie Walbunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WalbuniTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Walbuni.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Walbuni.
Tata Walbuni opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
W sobotę są urodziny Walbuni.
Zbieramy na nowy wózek dla Walbuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
WalbuniOczywiście każdy przyzna rację Walbuni.
Zszedłem z drogi Walbuni i usiadłem w fotelu.
Zostawiam Walbuni karteczkę i już mnie nie ma.
Musiałam się zwierzyć Walbuni.
Ten nie pozostał dłużny Walbuni.

Biernik:
(kogo? co?)
WalbunięSpojrzał na Walbunię z zaciekawieniem.
Obserwuję Walbunię bardzo uważnie.
Kawę kupioną przez Walbunię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spojrzałem znacząco na Walbunię.
Spojrzał na Walbunię i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WalbuniąSiedzieliśmy z Walbunią na kanapie.
Jadę na wycieczkę razem z Walbunią.
Dwa dni temu miałam z Walbunią śmieszną przygodę.
Śpiewam z Walbunią.
Rozmawiam z Walbunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WalbuniMyślę o Walbuni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Walbuni.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Walbuni.
Dobrze, że wspomniałeś o Walbuni.
Na pewno słyszałyście o Walbuni.

Wołacz:
(hej!)
WalbuniuDobry wieczór Walbuniu!
Dobranoc Walbuniu!
Witaj Walbuniu!
Gdzie jesteś Walbuniu!?
Hej Walbuniu!