Odmiana imienia Włośunia przez przypadki

Włośunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Włośunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Włośuni

Celownik
(komu? czemu?):Włośuni

Biernik
(kogo? co?):Włośunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Włośunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Włośuni

Wołacz
(hej!):Włośuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WłośuniaW domu Włośunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Autorem artykułu jest Włośunia.
Włośunia nie umie grać na gitarze.
Jak już wiecie mam na imię Włośunia.
Włośunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WłośuniTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Włośuni.
Jestem mamą Włośuni i jeszcze trojga innych dzieci.
Rodzina Włośuni zginęła w wypadku samochodowym.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Włośuni.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Włośuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
WłośuniSłoik z kawą wyleciał Włośuni z rąk.
Rozalia z troską przyglądała się Włośuni.
Tym razem nie damy Włośuni dojść do głosu.
Kupiłem Włośuni magnes na lodówkę.
Korzysta z okazji, by wyznać Włośuni miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
WłośunięPatrzył na Włośunię z pełnym zgrozy podziwem.
Podchodzi, całuje Włośunię i idzie do wyjścia.
Spotkałam Włośunię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzałam na Włośunię w wymownym geście.
Obserwuję Włośunię bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WłośuniąOboje z Włośunią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Oboje z Włośunią wybuchliśmy śmiechem.
Tym razem korespondowałam z Włośunią.
Sprzątam pokój razem z Włośunią.
Jadę na wycieczkę razem z Włośunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WłośuniMyślał o Włośuni i o swoim życiu.
Przy Włośuni zapomniałem o wszystkim.
Hipnotyzująca powieść o Włośuni i płatnym mordercy.
Dzisiaj chciałam napisać o Włośuni.
Pamiętajmy o Włośuni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz:
(hej!)
WłośuniuWłośuniu! Uważaj!
Cześć Włośuniu!
Hej Włośuniu!
Gdzie jesteś Włośuniu!?
Dobranoc Włośuniu!