Odmiana imienia Victunia przez przypadki

Victunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Victunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Victuni

Celownik
(komu? czemu?):Victuni

Biernik
(kogo? co?):Victunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Victunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Victuni

Wołacz
(hej!):Victuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
VictuniaVictunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jutro Victunia wyjdzie ze szpitala.
Na drugie imię mam Victunia.
Mam na imię Victunia.
Victunia nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
VictuniPostanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Victuni słychać.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Victuni.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Victuni.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Victuni.
Nie ma Victuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
VictuniOpowiedziałam Victuni o przykrości która mnie spotkała.
Od początku próbujemy pomóc Victuni.
Mam nadzieję, że Victuni również się podoba.
Victuni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Victuni wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
VictunięVictunię zaczęło to nieco irytować.
Przed sesją zapytałam Victunię co lubi.
Lubię Victunię.
Victunię znalazłam w recepcji hotelu.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Victunię bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
VictuniąZginął w pojedynku z Victunią.
Razem z Victunią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Idę na spacer z Victunią.
Zostaliśmy z Victunią w salonie sami.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Victunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
VictuniPamiętajmy o Victuni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Ten wiersz jest o Victuni.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Victuni.
Dziś napiszę o Victuni.
Piszę o Victuni.

Wołacz:
(hej!)
VictuniuVictuniu! Gdzie jesteś?
Witaj Victuniu!
Dziękuję Victuniu za rozmowę!
Dzień dobry Victuniu!
Dobranoc Victuniu!