Jak odmienić imię Victunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Victunia należy do tych imion, których deklinacja dość często sprawia kłopot. Kłopot z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Victunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Victunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Victuni.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Victuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Victunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Victunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Victuni.
W wołaczu (Hej!): Gdzie jesteś Victuniu!?
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Victunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Victunia.