Odmiana imienia Urunia przez przypadki

Urunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Urunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Uruni

Celownik
(komu? czemu?):Uruni

Biernik
(kogo? co?):Urunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Urunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Uruni

Wołacz
(hej!):Uruniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
UruniaUrunia tego nie widzi.
Dobrze, że Urunia grzecznie śpi.
W domu Urunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Dopiero do mnie dotarło, że Urunia już tu jest.
Urunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
UruniRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Uruni.
Szkoda że Uruni prawie że w ogóle nie ma.
Postanowiłam zadzwonić do Uruni i chłopaków.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Uruni.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Uruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
UruniNapisałem wiersz dzięki Uruni.
Zszedłem z drogi Uruni i usiadłem w fotelu.
Daję Uruni, to co najlepsze we mnie.
Coś muszę Uruni powiedzieć, stoi i czeka.
Uruni przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
UrunięW końcu obudzili Urunię, żeby ich ratował.
Spojrzał na Urunię z zaciekawieniem.
O jego personalia miałam spytać Urunię prywatnie.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Urunię bardzo przyjaźnie.
Przed sesją zapytałam Urunię co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
UruniąWczoraj wracamy z Urunią od lekarza.
Siedzieliśmy z Urunią na kanapie.
Ja z Urunią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Urunią.
Razem z Urunią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
UruniTej nocy po raz pierwszy śniłam o Uruni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Uruni.
Kilka słów od autora materiału o Uruni.
Powoli spełniam swoje marzenia o Uruni.
Myślał o Uruni i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
UruniuUruniu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Uruniu!?
Witaj Uruniu!
Dzień dobry Uruniu!
Hej Uruniu!