Odmiana imienia Urs przez przypadki

Urs imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Urs

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ursa

Celownik
(komu? czemu?):Ursowi

Biernik
(kogo? co?):Ursa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ursem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ursie

Wołacz
(hej!):Ursie!

Przykłady odmiany imienia Urs” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Urs

Urs nie umie grać na gitarze.
Autorem artykułu jest Urs.
Na drugie imię mam Urs.
Jeśli jednak przegrasz, Urs zostaje z nami.
Ja i Urs nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz (kogo? czego?): Ursa

Uroda Ursa miała potężną moc.
Pożyczę od Ursa samochód i możemy jechać.
Ursa siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Przyglądałam się dłoniom Ursa.
Na korytarzu blisko pokoju Ursa stało kilka osób.

Celownik (komu? czemu?): Ursowi

Mam nadzieję, że Ursowi również się podoba.
Oczywiście każdy przyzna rację Ursowi.
Daję Ursowi, to co najlepsze we mnie.
Zszedłem z drogi Ursowi i usiadłem w fotelu.
Ursowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik (kogo? co?): Ursa

Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Ursa.
Na Ursa spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzałam na Ursa w wymownym geście.
Podchodzi, całuje Ursa i idzie do wyjścia.
Spoglądam na Ursa.

Narzędnik (z kim? z czym?): Ursem

A sytuacja z Ursem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Ja z Ursem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Sprzątam pokój razem z Ursem.
Oboje z Ursem wybuchliśmy śmiechem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Ursem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Ursie

Śpiewam o Ursie.
Pamiętam o Ursie.
W powrotnej drodze myślał o Ursie.
Mowa oczywiście o Ursie.
A przecież nikt inaczej o Ursie nie pisał.

Wołacz (hej!): Ursie

Ursie! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Ursie!
Ursie! Wróć do mnie!
Ursie! Uważaj!
Hej Ursie!