Odmiana imienia Urs przez przypadki

Urs imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Urs

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ursa

Celownik
(komu? czemu?):Ursowi

Biernik
(kogo? co?):Ursa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ursem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ursie

Wołacz
(hej!):Ursie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
UrsUrs nie umie grać na gitarze.
Autorem artykułu jest Urs.
Na drugie imię mam Urs.
Jeśli jednak przegrasz, Urs zostaje z nami.
Ja i Urs nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
UrsaUroda Ursa miała potężną moc.
Pożyczę od Ursa samochód i możemy jechać.
Ursa siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Przyglądałam się dłoniom Ursa.
Na korytarzu blisko pokoju Ursa stało kilka osób.

Celownik:
(komu? czemu?)
UrsowiMam nadzieję, że Ursowi również się podoba.
Oczywiście każdy przyzna rację Ursowi.
Daję Ursowi, to co najlepsze we mnie.
Zszedłem z drogi Ursowi i usiadłem w fotelu.
Ursowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
UrsaCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Ursa.
Na Ursa spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzałam na Ursa w wymownym geście.
Podchodzi, całuje Ursa i idzie do wyjścia.
Spoglądam na Ursa.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
UrsemA sytuacja z Ursem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Ja z Ursem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Sprzątam pokój razem z Ursem.
Oboje z Ursem wybuchliśmy śmiechem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Ursem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
UrsieŚpiewam o Ursie.
Pamiętam o Ursie.
W powrotnej drodze myślał o Ursie.
Mowa oczywiście o Ursie.
A przecież nikt inaczej o Ursie nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
UrsieUrsie! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Ursie!
Ursie! Wróć do mnie!
Ursie! Uważaj!
Hej Ursie!