Odmiana imienia Uniesława przez przypadki

Uniesława imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Uniesława

Dopełniacz
(kogo? czego?):Uniesławy

Celownik
(komu? czemu?):Uniesławie

Biernik
(kogo? co?):Uniesławę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Uniesławą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Uniesławie

Wołacz
(hej!):Uniesławo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
UniesławaAutorem artykułu jest Uniesława.
Dla mnie było już jasne, ze Uniesława umiera.
Uniesława nie umie grać na gitarze.
Na drugie imię mam Uniesława.
Jeśli jednak przegrasz, Uniesława zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
UniesławyUroda Uniesławy miała potężną moc.
Rodzina Uniesławy zginęła w wypadku samochodowym.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Uniesławy.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Uniesławy.
Nie lubię Uniesławy.

Celownik:
(komu? czemu?)
UniesławieTen nie pozostał dłużny Uniesławie.
Powiedz wszystkim i Uniesławie, że nic mi nie jest.
Daję Uniesławie, to co najlepsze we mnie.
Uniesławie udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zszedłem z drogi Uniesławie i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
UniesławęNa Uniesławę spłynęła niewymowna ulga.
Uniesławę zaczęło to nieco irytować.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Uniesławę.
Postaram się namówić Uniesławę na spacer.
Przed wejściem spotkaliśmy Uniesławę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
UniesławąJa z Uniesławą coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Zginął w pojedynku z Uniesławą.
Pracuję z Uniesławą.
Pracuję razem z Uniesławą.
Razem z Uniesławą wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
UniesławieTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Uniesławie.
Dobrze, że wspomniałeś o Uniesławie.
Ten wiersz jest o Uniesławie.
Kto dziś pamięta o Uniesławie.
Przy Uniesławie zapomniałem o wszystkim.

Wołacz:
(hej!)
UniesławoUniesławo! Gdzie jesteś?
Dobranoc Uniesławo!
Hej Uniesławo!
Cześć Uniesławo!
Dobry wieczór Uniesławo!