Odmiana imienia Ulanka przez przypadki

Ulanka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ulanka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ulanki

Celownik
(komu? czemu?):Ulance

Biernik
(kogo? co?):Ulankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ulanką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ulance

Wołacz
(hej!):Ulanko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
UlankaUlanka ma katar i źle się czuje.
Ma na imię Ulanka.
Ulanka chce pójść ze mną na spacer.
Ulanka nie umie śpiewać.
Dziś Ulanka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
UlankiLampion z dyni zrobiony na prośbę Ulanki.
W sobotę są urodziny Ulanki.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Ulanki.
Szkoda że Ulanki prawie że w ogóle nie ma.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Ulanki.

Celownik:
(komu? czemu?)
UlanceDaję Ulance, to co najlepsze we mnie.
Coś muszę Ulance powiedzieć, stoi i czeka.
Zszedłem z drogi Ulance i usiadłem w fotelu.
Mama przyznała rację Ulance.
Chciałam szybko pochwalić się Ulance.

Biernik:
(kogo? co?)
UlankęSpojrzałam na Ulankę w wymownym geście.
Spojrzała na Ulankę jeszcze raz.
Spojrzał na Ulankę z zaciekawieniem.
Ulankę zaczęło to nieco irytować.
Spojrzałem znacząco na Ulankę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
UlankąSprzątam pokój razem z Ulanką.
Siedzieliśmy z Ulanką na ławce w parku.
Siedzieliśmy z Ulanką na kanapie.
Zginął w pojedynku z Ulanką.
Śpiewam z Ulanką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
UlancePomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Ulance.
Przynajmniej tak myślał tata o Ulance.
Nie wspomniałem na początku o Ulance.
Mowa oczywiście o Ulance.
Mówimy tu oczywiście o Ulance.

Wołacz:
(hej!)
UlankoDobranoc Ulanko!
Dzień dobry Ulanko!
Ulanko! Uważaj!
Ulanko! Wróć do mnie!
Witaj Ulanko!