Odmiana imienia Tyburcusia przez przypadki

Tyburcusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Tyburcusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Tyburcusi

Celownik
(komu? czemu?):Tyburcusi

Biernik
(kogo? co?):Tyburcusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Tyburcusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Tyburcusi

Wołacz
(hej!):Tyburcusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
TyburcusiaMoje drugie imię to właśnie Tyburcusia.
Jak już wiecie mam na imię Tyburcusia.
Tyburcusia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Tyburcusia wraca do domu.
Dziś Tyburcusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
TyburcusiTato Tyburcusi produkował abażury.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Tyburcusi.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Tyburcusi.
Rodzina Tyburcusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Tyburcusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
TyburcusiZaproponowałem Tyburcusi dwa tematy.
Przyglądam się Tyburcusi.
Proszę Tyburcusi nie dokuczać!
Zostawiam Tyburcusi karteczkę i już mnie nie ma.
Tyburcusi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
TyburcusięLubię Tyburcusię.
Spojrzałam na Tyburcusię.
Na Tyburcusię spłynęła niewymowna ulga.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Tyburcusię bardzo przyjaźnie.
Spojrzał na Tyburcusię i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
TyburcusiąIdę na spacer z Tyburcusią.
Sprzątam pokój z Tyburcusią.
Ja z Tyburcusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Tyburcusią.
Rozmawiam z Tyburcusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
TyburcusiWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Tyburcusi.
Dziś napiszę o Tyburcusi.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Tyburcusi.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Tyburcusi.
Przez chwilę pomyślałam o Tyburcusi.

Wołacz:
(hej!)
TyburcusiuDziękuję Tyburcusiu za rozmowę!
Gdzie jesteś Tyburcusiu!?
Dobry wieczór Tyburcusiu!
Tyburcusiu! Uważaj!
Hej Tyburcusiu!