Odmiana imienia Tuskanusia przez przypadki

Tuskanusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Tuskanusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Tuskanusi

Celownik
(komu? czemu?):Tuskanusi

Biernik
(kogo? co?):Tuskanusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Tuskanusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Tuskanusi

Wołacz
(hej!):Tuskanusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
TuskanusiaDobrze, że Tuskanusia grzecznie śpi.
W domu Tuskanusia często urządza rodzicom pokazy mody.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Tuskanusia.
Autorem artykułu jest Tuskanusia.
Dla mnie było już jasne, ze Tuskanusia umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
TuskanusiTym razem prezentujemy wystawę Tuskanusi.
Póki co dodaję zdjęcia Tuskanusi z wakacji.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Tuskanusi.
Zbieramy na nowy wózek dla Tuskanusi.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Tuskanusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
TuskanusiZaproponowałem Tuskanusi dwa tematy.
Dzięki Tuskanusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Tuskanusi coś się stało.
Daję Tuskanusi, to co najlepsze we mnie.
Dzięki Tuskanusi święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
TuskanusięPodchodzi, całuje Tuskanusię i idzie do wyjścia.
Lubię Tuskanusię.
W końcu obudzili Tuskanusię, żeby ich ratował.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Tuskanusię.
Obserwuję Tuskanusię bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
TuskanusiąOboje z Tuskanusią wybuchliśmy śmiechem.
Idę na spacer z Tuskanusią.
Wczoraj wracamy z Tuskanusią od lekarza.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Tuskanusią.
Jadę na wycieczkę razem z Tuskanusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
TuskanusiWarto także pomyśleć chwilę o Tuskanusi.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Tuskanusi.
Pamiętam o Tuskanusi.
Na koniec parę słów o Tuskanusi.
Mówimy tu oczywiście o Tuskanusi.

Wołacz:
(hej!)
TuskanusiuTuskanusiu! Gdzie jesteś?
Hej Tuskanusiu!
Dziękuję Tuskanusiu za rozmowę!
Tuskanusiu! Uważaj!
Tuskanusiu! Wróć do mnie!