Odmiana imienia Toskeczka przez przypadki

Toskeczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Toskeczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Toskeczki

Celownik
(komu? czemu?):Toskeczce

Biernik
(kogo? co?):Toskeczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Toskeczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Toskeczce

Wołacz
(hej!):Toskeczko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ToskeczkaJutro Toskeczka wyjdzie ze szpitala.
Toskeczka nie umie grać na gitarze.
Moje drugie imię to właśnie Toskeczka.
Autorem niniejszego tekstu jest Toskeczka.
Mam na imię Toskeczka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ToskeczkiNie ma Toskeczki.
Postawa Toskeczki była zupełnie inna.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Toskeczki.
Ręka Toskeczki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Toskeczki.

Celownik:
(komu? czemu?)
ToskeczceCoś muszę Toskeczce powiedzieć, stoi i czeka.
Zostawiam Toskeczce karteczkę i już mnie nie ma.
Tym razem nie damy Toskeczce dojść do głosu.
Oddaję Toskeczce list.
Nie wiem, co powiedzieć Toskeczce.

Biernik:
(kogo? co?)
ToskeczkęNa Toskeczkę spłynęła niewymowna ulga.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Toskeczkę.
O jego personalia miałam spytać Toskeczkę prywatnie.
Toskeczkę znalazłam w recepcji hotelu.
Sierżant wpatrywał się w Toskeczkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ToskeczkąJa z Toskeczką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Pracuję z Toskeczką.
Ja z Toskeczką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Zostaliśmy z Toskeczką w salonie sami.
Refleksyjnie po spotkaniu z Toskeczką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ToskeczceMuszę Ci powiedzieć prawdę o Toskeczce.
W powrotnej drodze myślał o Toskeczce.
Kiedyś chciałam napisać o Toskeczce.
Przynajmniej tak myślał tata o Toskeczce.
Dobrze, że wspomniałeś o Toskeczce.

Wołacz:
(hej!)
ToskeczkoHej Toskeczko!
Toskeczko! Gdzie jesteś?
Toskeczko! Wróć do mnie!
Toskeczko! Uważaj!
Gdzie jesteś Toskeczko!?