Odmiana imienia Tinunia przez przypadki

Tinunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Tinunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Tinuni

Celownik
(komu? czemu?):Tinuni

Biernik
(kogo? co?):Tinunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Tinunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Tinuni

Wołacz
(hej!):Tinuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
TinuniaMoje drugie imię to właśnie Tinunia.
Ma na imię Tinunia.
Tinunia nie umie śpiewać.
Dla mnie było już jasne, ze Tinunia umiera.
W domu Tinunia często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
TinuniOd razu zobaczyła ich mama Tinuni.
Specjalnością Tinuni jest jazda na koniu.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Tinuni słychać.
Tymczasem zauważyłam wpis Tinuni kilka dni temu.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Tinuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
TinuniTinuni wpadły w ucho słowa piosenki.
Ja na pewno przekaże swój procent Tinuni.
Ten nie pozostał dłużny Tinuni.
Tinuni oczy błyszczą.
Zerwał jabłko i podał je Tinuni.

Biernik:
(kogo? co?)
TinunięPostaram się namówić Tinunię na spacer.
Tinunię znalazłam w recepcji hotelu.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Tinunię.
Tinunię zaczęło to nieco irytować.
O jego personalia miałam spytać Tinunię prywatnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
TinuniąPracuję razem z Tinunią.
Zostaliśmy z Tinunią w salonie sami.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Tinunią.
Zginął w pojedynku z Tinunią.
Ja z Tinunią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
TinuniChcę wiedzieć, co myślisz o Tinuni.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Tinuni.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Tinuni.
W powrotnej drodze myślał o Tinuni.
A o Tinuni to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
TinuniuDziękuję Tinuniu za rozmowę!
Dobranoc Tinuniu!
Witaj Tinuniu!
Dobry wieczór Tinuniu!
Tinuniu! Gdzie jesteś?