Odmiana imienia Tinka przez przypadki

Tinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Tinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Tinki

Celownik
(komu? czemu?):Tince

Biernik
(kogo? co?):Tinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Tinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Tince

Wołacz
(hej!):Tinko!

Przykłady deklinacji imienia Tinka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Tinka

Dopiero do mnie dotarło, że Tinka już tu jest.
W domu Tinka często urządza rodzicom pokazy mody.
Tinka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Tinka tego nie widzi.
Na drugie imię mam Tinka.

Dopełniacz (kogo? czego?): Tinki

Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Tinki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Tinki.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Tinki.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Tinki słychać.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Tinki.

Celownik (komu? czemu?): Tince

Dzięki Tince mamy kolejny artykuł po polsku.
Przyglądam się Tince.
Ja na pewno przekaże swój procent Tince.
Mama przyznała rację Tince.
Zerwał jabłko i podał je Tince.

Biernik (kogo? co?): Tinkę

Spojrzała na Tinkę jeszcze raz.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Tinkę.
Tinkę zaświerzbiały ręce.
Przeprosiłam Tinkę i poszłam dalej.
Spoglądam na Tinkę.

Narzędnik (z kim? z czym?): Tinką

Siedzieliśmy z Tinką na ławce w parku.
Pracuję z Tinką.
Zobacz wywiad z Tinką oraz innymi uczestnikami finału.
Razem z Tinką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Tinką.

Miejscownik (o kim? o czym?): Tince

Przy Tince zapomniałem o wszystkim.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Tince.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Tince.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Tince.
Hipnotyzująca powieść o Tince i płatnym mordercy.

Wołacz (hej!): Tinko

Tinko! Uważaj!
Dobranoc Tinko!
Tinko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Tinko!?
Hej Tinko!