Odmiana imienia Teofilunia przez przypadki

Teofilunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Teofilunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Teofiluni

Celownik
(komu? czemu?):Teofiluni

Biernik
(kogo? co?):Teofilunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Teofilunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Teofiluni

Wołacz
(hej!):Teofiluniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
TeofiluniaTeofilunia wraca do domu.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Teofilunia.
Dobrze, że Teofilunia grzecznie śpi.
Na drugie imię mam Teofilunia.
Teofilunia ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
TeofiluniPostanowiłam zadzwonić do Teofiluni.
Muszę pochwalić pomysł Teofiluni.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Teofiluni.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Teofiluni.
Dziadek Teofiluni w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
TeofiluniZostawiam Teofiluni karteczkę i już mnie nie ma.
Teofiluni wpadły w ucho słowa piosenki.
Mama przyznała rację Teofiluni.
Oddaję Teofiluni list.
Kupiłem Teofiluni magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
TeofilunięKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Teofilunię.
Popatrzyłam na Teofilunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Na Teofilunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Podchodzi, całuje Teofilunię i idzie do wyjścia.
Lubię Teofilunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
TeofiluniąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Teofilunią.
Powinnam jednak pojechać z Teofilunią.
Ja z Teofilunią chcemy się przebrać za wampiry.
Oboje z Teofilunią wybuchliśmy śmiechem.
Idę na spacer z Teofilunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
TeofiluniPowiedz mi, co myślisz o Teofiluni.
Przy Teofiluni zapomniałem o wszystkim.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Teofiluni.
To jest pieśń o Teofiluni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Teofiluni.

Wołacz:
(hej!)
TeofiluniuWitaj Teofiluniu!
Dobry wieczór Teofiluniu!
Hej Teofiluniu!
Dzień dobry Teofiluniu!
Cześć Teofiluniu!