Odmiana imienia Teofila przez przypadki

Teofila imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Teofila

Dopełniacz
(kogo? czego?):Teofili

Celownik
(komu? czemu?):Teofili

Biernik
(kogo? co?):Teofilę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Teofilą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Teofili

Wołacz
(hej!):Teofilo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
TeofilaTeofila odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Na drugie imię mam Teofila.
Autorem artykułu jest Teofila.
W domu Teofila często urządza rodzicom pokazy mody.
Ma na imię Teofila.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
TeofiliSpecjalnością Teofili jest jazda na koniu.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Teofili.
Prosimy o pomoc dla Teofili.
Zostało sto dni do narodzin Teofili.
Przedwczoraj były urodziny Teofili.

Celownik:
(komu? czemu?)
TeofiliTen nie pozostał dłużny Teofili.
Coś muszę Teofili powiedzieć, stoi i czeka.
Opowiadam Teofili o swoich zainteresowaniach.
Przyglądam się Teofili.
Chciałam szybko pochwalić się Teofili.

Biernik:
(kogo? co?)
TeofilęPodchodzi, całuje Teofilę i idzie do wyjścia.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Teofilę.
Na Teofilę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Doprowadził tym Teofilę do stanu bliskiego apopleksji.
Spojrzał na Teofilę z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
TeofiląOboje z Teofilą wybuchliśmy śmiechem.
Pracuję z Teofilą.
Ja z Teofilą chcemy się przebrać za wampiry.
Byliśmy z Teofilą na jarmarku.
Siedzieliśmy z Teofilą na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
TeofiliNaszą piosenkę pisali z myślą o Teofili.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Teofili.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Teofili.
Przynajmniej tak myślał tata o Teofili.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Teofili.

Wołacz:
(hej!)
TeofiloGdzie jesteś Teofilo!?
Cześć Teofilo!
Hej Teofilo!
Dzień dobry Teofilo!
Teofilo! Wróć do mnie!