Odmiana imienia Szejmeczka przez przypadki

Szejmeczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Szejmeczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Szejmeczki

Celownik
(komu? czemu?):Szejmeczce

Biernik
(kogo? co?):Szejmeczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Szejmeczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Szejmeczce

Wołacz
(hej!):Szejmeczko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SzejmeczkaMoje drugie imię to właśnie Szejmeczka.
Szejmeczka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Za chwilę wróci Szejmeczka z lasu.
Szejmeczka chce pójść ze mną na spacer.
Autorem niniejszego tekstu jest Szejmeczka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SzejmeczkiZobaczyłam uśmiechniętą twarz Szejmeczki.
W słuchawce usłyszałam głos Szejmeczki.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Szejmeczki słychać.
Zbieramy na nowy wózek dla Szejmeczki.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Szejmeczki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SzejmeczceOddaję Szejmeczce list.
Proszę Szejmeczce nie dokuczać!
Opowiedziałam Szejmeczce o przykrości która mnie spotkała.
Rozalia z troską przyglądała się Szejmeczce.
Napisałem wiersz dzięki Szejmeczce.

Biernik:
(kogo? co?)
SzejmeczkęWidziałem dzisiaj Szejmeczkę z mojej klasy.
Chwyciła Szejmeczkę za rękaw płaszcza.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Szejmeczkę.
Spojrzałam na Szejmeczkę w wymownym geście.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Szejmeczkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SzejmeczkąWymyśliłam z Szejmeczką nową zabawę.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Szejmeczką.
Pracuję z Szejmeczką.
Sprzątam pokój razem z Szejmeczką.
A sytuacja z Szejmeczką rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SzejmeczceNa koniec parę słów o Szejmeczce.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Szejmeczce.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Szejmeczce.
Czasami myślę sobie o Szejmeczce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Szejmeczce.

Wołacz:
(hej!)
SzejmeczkoDobranoc Szejmeczko!
Hej Szejmeczko!
Gdzie jesteś Szejmeczko!?
Cześć Szejmeczko!
Szejmeczko! Gdzie jesteś?