Odmiana imienia Switun przez przypadki

Switun imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Switun

Dopełniacz
(kogo? czego?):Swituna

Celownik
(komu? czemu?):Switunowi

Biernik
(kogo? co?):Swituna

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Switunem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Switunie

Wołacz
(hej!):Switunie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SwitunJutro Switun wyjdzie ze szpitala.
Switun tego nie widzi.
Dla mnie było już jasne, ze Switun umiera.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Switun.
Dziś Switun ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SwitunaTata Swituna sam opatrzył mi nogę.
Zostało sto dni do narodzin Swituna.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Swituna.
W słuchawce usłyszałam głos Swituna.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Swituna.

Celownik:
(komu? czemu?)
SwitunowiDzięki Switunowi święta nabrały nowego wymiaru.
Tym razem nie damy Switunowi dojść do głosu.
Zaproponowałem Switunowi dwa tematy.
Dzięki Switunowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Daję Switunowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
SwitunaPrzed sesją zapytałam Swituna co lubi.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Swituna.
Zdjęcie przesłane przez Swituna.
Kawę kupioną przez Swituna wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Patrzy na Swituna wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SwitunemRazem ze Switunem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
A sytuacja ze Switunem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zostanę tu tylko ze Switunem i chłopakami.
Dwa dni temu miałam ze Switunem śmieszną przygodę.
Obie ze Switunem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SwitunieNa koniec parę słów o Switunie.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Switunie.
Mowa oczywiście o Switunie.
Dobrze, że wspomniałeś o Switunie.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Switunie.

Wołacz:
(hej!)
SwitunieGdzie jesteś Switunie!?
Switunie! Gdzie jesteś?
Switunie! Wróć do mnie!
Switunie! Uważaj!
Witaj Switunie!